Lawenda wąskolistna Alba Lavandula angustifolia Alba   ·  lekarska

Lawenda wąskolistna jest bardzo atrakcyjną rośliną o wielu zaletach, a odpowiednio cięta posiada zwarty pokrój.

Roślinę zaliczymy do krzewinek, co oznacza, że z wiekiem drewnieje u nasady i jej podstawowa wysokość, poniżej której nie wolno jej ciąć, to ok. 30 cm.

Ze zdrewniałej części ładnie wyrastają nam zielne części rośliny, które w Polskich warunkach dorastają do ok. 60 cm wysokości.

Z tych samych części, w lipcu wyrastają długie, bezlistne łodyżki zakończone cennymi białymi kwiatami, które pojawiając się przez całe lato cieszą nas swym widokiem i zapachem.

Srebrne ulistnienie lawendy utrzymuje się przez cały rok, a pojawiające się białe kwiaty przez całe lato. Wszystkie części rośliny posiadają olejki zapachowe, które odstraszają komary.

Fakt, że pochodzi z okolic Morza Śródziemnego, sprawia, że musimy zapewnić jej podobne warunki w naszym ogrodzie. Powinna mieć sucho i ciepło, dlatego powinniśmy ją okrywać jesienią przed nadchodzącym, zimowym, mrozem.

Sadzimy więc lawendę na południowej wystawie, tak by roślina miała dużo słońca.

By roślina dobrze się czuła na swoim stanowisku, gleba musi mieć wysokie pH i koniecznie być przepuszczalna.

Gdy nie mamy takich warunków w naszym ogrodzie, możemy zwapnować glebę i wymieszać ją z piachem. Dodatkowo można wykonać drenaż.

Ważnym elementem uprawy krzewinki jest cięcie, by miała ładny zwarty pokrój. Lawendę tniemy wiosną ok. 0,5 - 1 cm nad zdrewniałą częścią rośliny, co pobudzi ją do ładnego krzewienia się.

Lawenda wąskolistna jest krzewinką, co oznacza, że jej podstawa do wysokości ok. 30 cm nad ziemią drewnieje. Z tego powodu nie wolno jej ścinać poniżej tej wysokości, ponieważ roślina z tej części nie wypuści już nowych pędów.

Zaletą jej upodobań do suchych i ciepłych gleb jest to, że dobrze znosi suszę, która coraz częściej panuje u nas latem.

Roślina nie lubi intensywnego nawożenia. Oznakami zbyt dużej zawartości azotu (lub wilgoci) w glebie jest słabe kwitnienie rośliny.

Fakt, że roślina nie wymaga nawożenia, a wręcz go nie lubi i najlepiej podlewać ją miękką deszczówką, sprawia, ze można ja spokojnie polecić osobą uprawiającym ekologiczny ogródek. Dodatkową jej zaletą, w ogrodzie, w którym nie stosujemy żadnych środków chemicznych, jest fakt ze roślina nie choruje i odstrasza dokuczliwe owady.

Warto sadzić lawendę w rzędach większymi grupami, tworząc z niej malownicze łany. W ten sposób można zapewnić sobie małą Prowansję w warunkach lokalnych. Kumulacja lawend wzmocni aromatyczne oddziaływanie rośliny. Ponieważ zapach odstrasza różne dokuczliwe owady, a zwłaszcza komary, dobrym pomysłem będzie umiejscowienie roślinek w pobliżu miejsc wypoczynku.

Lawenda wąskolistna doskonale udaje się także w kompozycjach bylinowych, dobrze będzie się prezentowała posadzona z szałwią omszoną, czyśćcem wełnistym lub rozchodnikiem ogrodowym.

Jest to popularna krzewinka do tworzenia obwódek, tak jak bukszpan. Polecamy sadzić lawendę u podstawy róż. Róże u dołu są "gołe", warto zatem ich "badyle" zasłonić czymś atrakcyjnym - lawenda w tej roli z powodzeniem wykorzystywana jest od lat. Połączenie lawendy i róż to klasyka, która sprawdzi się w większości ogrodów.

Biała odmiana się nada się na rabatę monochromatyczną i ładnie się odznaczy na zielonym tle innych roślin (np. żywopłotu z ligustru).

Coraz częściej lawenda zaczyna być wykorzystywana w zieleni miejskiej. Posadzona przy ścieżkach i tarasach, gdy zostanie poruszona przed przechodnia lub pod wpływem ciepłego powietrza unoszącego się z nagrzanej kostki, będzie uwalniała swoje drogocenne olejki eteryczne.

Zawarte w niej olejki eteryczne można wykorzystywać na różne sposoby.