Śliwa wiśniowa Pissardii / Atropurpurea Prunus cerasifera Pissardii / Atropurpurea

'Pissardii' to małe drzewo lub duży krzew: w zależności od tego, czy zdecydujemy się zakupić okaz szczepiony na pniu czy też formę podstawową tworzącą wiele mniejszych pni, która przypomina właśnie krzew. Osiąga do 5m wysokości i 3m szerokości.

Odmiana posiada ciemnopurpurowe liście: ich intensywny kolor nie zmienia się przez cały okres wegetacji. Liście pojawiają się wcześnie - po intensywnym wiosennym kwitnieniu - i długo utrzymują się na drzewie: nawet po pierwszych przymrozkach.

Śliwa kwitnie w kwietniu jako jedna z pierwszych w ogrodzie, bardzo wczesną wiosną razem z forsycjami, gdy wiele innych roślin dopiero budzi się z zimowego snu. Kwiaty sprawiają, że drzewko w kwietniu staje się pięknym różowym obłokiem.

Drzewo najładniej wybarwia się na stanowisku w pełnym słońcu, posadzone w półcieniu nie tracą wiele na atrakcyjności.

Śliwa preferuje podłoże lekko wilgotne, ale niestraszne są jej okresowe susze. Jest odporna na zanieczyszczenia miejskie czy sól drogową, dlatego drzewo doskonale nadaje się do nasadzeń wzdłuż dróg i podjazdów.

Roślina lubi ziemię bogatą w składniki pokarmowe, żyzną i próchniczą, a najbardziej glebę piaszczysto-gliniasta, która długo utrzymuje wilgoć. Doskonale radzi sobie na przeciętnej glebie ogrodowej, a posadzona na tej słabszej - systematycznie dokarmiania - będzie zdrowo rosła.

'Pissardii' zawiązuje pojedyncze, małe, kuliste owoce lub nie zawiązuje ich wcale, dzięki temu trawnik lub rabata nie są przez nią zaśmiecane.

Jeżeli chcemy, by drzewko pozostało małe i zwarte, powinniśmy je systematycznie przycinać od początku uprawy. Egzemplarze szczepione na podkładce często wydają dzikie odrosty (rewersje - długie, proste pędy, na których znajdują się zielone liście), powinniśmy je bezwzględnie i skrupulatnie usuwać, by nie zagłuszyły szlachetniej odmiany

Drzewko jest dość odporne na mróz i jedynie w najchłodniejszych regionach kraju może mieć problem z przezimowaniem (na Podhalu i Suwalszczyźnie).

Roślina nadaje się do sadzenia w zieleni miejskiej: jako barwny szpaler przy ulicy lub jako pojedynczy okaz soliterowy w parku czy ogrodzie miejskim.

Miejską wytrzymałą rabatę, która sprawdzi się na placach czy skwerach, skomponujemy, łącząc 'Pissardii' z obficie kwitnącym głogiem pośrednim 'Paul's Scarlet', tawułą van Houtte'a czy dereniem białym 'Elegantissima'.

Zwarty pokrój eliptycznej korony oraz fakt, że roślina po kwitnięciu znosi nawet silne cięcie, sprawia, że odmiana dobrze odnajdzie się zarówno w małym, jak i dużym ogrodzie. Jej ciemne purpurowe liście ładnie kontrastują z soczystą zielenią niskiej brzozy 'Youngii' czy płaczącego wiązu górskiego 'Camperdownii'.

Roślinę można również łączyć z roślinami iglastymi, np. z daglezją, srebrnoszarą jodłą jednobarwną 'Compacta' czy ciemnozielonymi cisami, schowanym w jej cieniu.

Jeśli nie mamy miejsca na większą liczbę drzew, dobrze jest umieścić naszą śliwę na tle ściany porośniętej bluszczem lub hortensją pnącą i podsadzić ją roślinami o ozdobnych zielonych liściach takimi jak: jasnoty plamiste, brunery wielkolistne czy funkie: 'Crispula', 'Lancifolia' lub bardzo ciekawą odmianą 'White Feather'. By kompozycja była bardziej urozmaicona, dodajmy kwitnącego barwinka pospolitego 'Alba', konwalię majową, tawułkę Arendsa lub czosnki niedźwiedzie.