Sosna pospolita Globosa Viridis Pinus sylvestris Globosa Viridis

Wolno rosnąca odmiana sosny pospolitej charakteryzująca się powolnym wzrostem - 10 letni okaz osiąga od 1 do 1,5m wysokości i średnicy.

Młode iglaki posiadają kulisty pokrój, z wiekiem jednak się wyciągają, przybierając bardziej stożkowaty kształt.

Odmiana jest bardzo gęsta, pokryta długimi, żywo zielonymi, kłującymi igłami, licznie porastającymi krótkie, sztywne pędy. To one są największą ozdobą odmiany - sprawiają, że sosna ta tworzy puszyste bryły zwartej zieleni.

Młode, majowe igły posiadają jasnozielone wybarwienie, ładnie kontrastując z ciemną zielenią bryły tworzonej przez starsze igliwie.

Sosny są wybitnie światłożądne. Rośliny rosnące w cieniu są rachityczne, powyginane i przerzedzone oraz częściej chorują.

Dobrze radzą sobie w upale, są bardzo wytrzymałe na suszę. Źle znoszą natomiast zanieczyszczenia powietrza.

Cechuje je niezwykła adaptacja do gleby: rośną na ubogich glebach, piaszczystych, kamienistych, torfowych czy nawet bagiennych - o różnym pH. Jeśli jednak mamy w ogrodzie glebę zbitą i nieprzepuszczalną, należy młodym roślinom przygotować odpowiednie stanowisku podczas sadzenia (patrz sadzenie).

Choć preferują podłoże o lekko kwaśnym czy kwaśnym pH, to sprytne rośliny - posadzone w glebie o obojętnym czy lekko zasadowym pH - samodzielnie je zakwaszają za pomocą własnych igieł, które tworzą u ich stóp naturalną ściółkę.

Problemem w uprawie sosny zwyczajnej jest podatność na choroby - zwłaszcza na osutkę sosny, która atakuje szczególnie młode rośliny.

Sosna jest drzewem bogatym w żywicę - cięcie pędów powoduje obfity „płacz” i brudzi nasze ścieżki, rabaty i wszystko, co się pod nią znajduje. Dlatego najlepiej zabieg ten wykonywać na młodych wiosennych przyrostach

Roślina doskonale nadaje się do wykorzystania na wrzosowiskach, rabatach mieszanych (z berberysami, tawułami i karłowymi świerkami) poprzeplatanych kwitnącymi bylinami oraz do dużych skalniaków i na skarpy.

Jej niewielki rozmiary czynią ją dobrą odmianą na wrzosowiska.

Niewielkie rozmiary i żywy kolor igieł sprawia, że roślina dobrze będzie prezentowała się w ogrodzie żwirowym w towarzystwie juki karolińskiej i wilczomlecza mirtowatego, kostrzewy niedźwiedziej czy sosny czarnej 'Green Rocket'.