Wymagająca zdrenowanych, przepuszczalnych stanowiska roślina, która źle reaguje na nadmierne nawożenie. Przy dobrze dobranym stanowisku, nie powinna przysparzać kłopotów w uprawie. Nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych.
Wygląd
Bylina rozrastając się za pomącą podziemnych kłączy, tworzy nad ziemią ładne i zwarte, zielone kępy liści, dorastające do 45cm wysokości i szerokości.
W maju na końcach wzniesionych łodyg, pojawiają się typowe dla chabrów kwity o fioletowoniebieskim zabarwieniu płatów i lekko czerwonawym środku. Jeśli zetniemy przekwitłe kwiatostany, roślina powtórzy kwitnienie w lipcu.
W sierpniu i wrześniu bylina pozostaje pod postacią zielonych liści, by jesienią powoli zżółknąć i zniknąć z rabaty.
Stanowisko i uprawa
Bylina najlepiej rośnie w półcienistych, umiarkowanie wilgotnych partiach ogrodu na niezbyt żyznych, zasadowych glebach.
Roślina doskonale radzi sobie z suchszym terenem, a nawet okresowymi suszami, nie toleruje jednak zbyt mokrych stanowisk z tendencją do stagnacji wody, zwłaszcza zimą - wtedy potrafi nieprzezimować.
Co ciekawe rośliny nie powinno sadzić się w zbyt żyznym podłożu i obficie nawozić, gdyż ma tendencję do zbyt wybujałego wzrostu i nieestetycznego pokładania się.
Całkowita mrozoodporność pozwala sadzić roślinę na terenie całego kraju.
Zastosowanie
W półcieniu z udziałem chabra górskiego, orlika 'White Barlow', niezapominajek oraz omiegu wschodniego i naparstnicy zwyczajnej stworzymy wczesnoletnią rabatę w wiejskim stylu, przypominającą kolorową kwietną łąkę.
Roślina nadaje się również, do obsadzania cienistych miejsc na skalniaku razem z jasnotą plamistą 'Beacon Silver', języcznikiem zwyczajnym czy tojeścią rozesłaną 'Aurea'.
W biało-niebieskiej kompozycji chaber górski ładnie będzie komponował się z czosnkiem niedźwiedzim, dąbrówką rozłogową 'Atropurpurea' oraz parzydłem leśnym czy wcześnie zakwitającą hortensją bukietową 'Diamantino'.
Anna Noszka
