Słoneczniczki to okazałe, ale przede wszystkim wytrzymałe i długo kwitnące byliny. Są długowieczne, trzeba nawet poczekać kilka lat, by roślina ukazała swoje największe walory - burzę żółtych kwiatów.
Prosta w uprawie długo kwitnąca bylina jest godna polecenia amatorom klimatów rustykalnych.
Wygląd
Słoneczniczek tworzy wysoką około 1,5 metrową wzniesioną kępę, szeroką. Może wymagać podpierania.
Na szczycie kępy od lipca pojawiają się żółte koszyczki kwiatów, które - gdy są po przekwitnięciu systematycznie usuwane - będą pojawiać się aż do października (!). Jest to więc bylina i pełni, i końca lata.
Liście są drobne, szorstkie, ciemnozielone, o kształcie wąsko lancetowatym.
Stanowisko i uprawa
Rośliny - oczywiście - kochają słońce, ziemię średnio żyzną i umiarkowanie wilgotną, ważne, by była przepuszczalna.
Bujnie kwitnące przez całe lato słoneczniczki nie sprawiają absolutnie żadnych trudności w uprawie, są godne polecenia zwłaszcza początkującym ogrodnikom-amatorom.
Są całkowicie mrozoodporne i tolerancyjne względem pH gleby.
Zastosowanie
Słoneczniczek to - obok floksa - ikona wiejskiego ogrodu. Nadają się do dużych nasadzeń lub jako środek lub tył rabaty bylinowej.
Klasyczna wiejska rabata z udziałem słoneczniczka składa się - prócz wspomnianego floksa - z pysznogłówki, marcinków i szałwii.
Uroczą kompozycję stworzy z hortensją bukietową 'Limelight' czy 'Phantom', fioletową szałwią omszoną i miskantem chińskim (np. w odmianie 'Gracillimus').
Warto go sadzić z bylinami późnego lata - rabatę w ciepłej tonacji stworzy z sadźcem purpurowym, różowymi jeżówkami (np. 'Magnus') czy krwawnicą.
Lipcowym towarzystwem może być pysznogłówka, pomarańczowe i bordowe liliowce, nachyłek okółkowy, tojeść kropkowana czy Epigeron (przymiotno) 'Rosa Juwel'.
Kontrastowe kompozycje stworzy z fioletowymi i niebieskimi marcinkami czy przegorzanem.
Warto wiedzieć
Kwiaty słoneczniczka ścięte do wazonu zachowują zdumiewającą trwałość.
Anna Noszka
