Sadzenie, Rododendron Polaris Rhododendron Polaris  ·  Różanecznik

Wygodniej będzie użyć szpadla niż zwykłej łopaty.

Dołek dwa razy większy od bryły korzeniowej zapewni roślinie zapas specjalnie dla niej przygotowanej kwaśnej ziemi.

Rośliny płytko się korzenią - wystarczy głębokość do 30-40 cm i ewentualnie zapas 10cm na wysypanie drenażu. Większym azaliom (wielkokwiatowym) i rododendronom kopiemy większe dołki, o szerokości 70-80cm. Mniejszym azaliom japońskim wystarczy dołek o średnicy 40-50cm.

Na dno dołka wsypujemy 10 cm żwiru lub innych kamyków.
Zalecamy wykonać tę czynność, gdy posiadamy glebę zbitą, np. gliniastą.

Rośliny te nie znoszą bowiem stojącej wody.

Przygotowujemy ziemię, którą wypełnimy najpierw dno, a następnie - już po umieszczeniu bryły korzeniowej - przestrzeń wokół bryły korzeniowej.

Sporządzamy mieszankę z ziemi wykopanej z ogrodu i torfu, który powinien stanowić przynajmniej 75%, by uzyskać niskie pH gleby, najlepiej 4,5 - 5.
W przypadku, gdy nasza ziemia ogrodowa jest glinista - ciężka i zwarta - dodajemy jeszcze korę sosnową i gruboziarnisty piach.

Trzymaj całą doniczkę w wiadrze z wodą tak długo, aż bryła korzeniowa dobrze nasiąknie.

Zabieg ten ma na celu uzyskanie ładniejszego wyglądu rośliny oraz pozbycie się potencjalnych ognisk chorobotwórczych.

Na dno dołka wysypujemy pierwszą warstwę świeżej ziemi, następnie wkładamy bryłę korzeniową do dołka.

Niezwykle istotna jest głębokość umiejscowienia bryły w dołku: by nie posadzić rośliny ani zbyt głęboko, ani zbyt płytko. Szyjka korzeniowa - fragment rośliny między korzeniami a pniem - powinna znajdować się na poziomie ziemi.
W przypadku rośliny z pojemnika, sadzimy ją więc na tej samej głębokości, na jakiej rosła w pojemniku (ewentualnie 3-5cm niżej powierzchni gruntu).

Zadanie to ułatwi położenie patyka po brzegach dołka, który będzie wyznaczał odpowiednią głębokość umiejscowienia bryły korzeniowej.

Bryła powinna znaleźć się na takiej samej głębokości, na jakiej rosła w pojemniku, szkółce lub maksymalnie 3 cm poniżej poziomu ziemi.

Przygotowane podłoże wysypaliśmy już na dno dołka. Teraz zasypujemy pozostałą przestrzeń wokół bryły korzeniowej. Nie ugniatamy. Ponieważ rośliny mają delikatny system korzeniowy, lepszym pomysłem jest obfite podlanie. Czekamy aż ziemia sama osiądzie i oblepi ściśle korzenie. Brak ziemi uzupełniamy i znów podlewamy. Czynność powtarzamy aż wyrównany do poziomu gruntu.

Ściółka ogranicza wzrost chwastów i zapobiega utracie wilgoci z podłoża.

Rośliny nie lubią ani nadmiaru wilgoci, ani przesuszania. Podlewamy je więc regularnie i umiarkowanie, rano lub wieczorem - najlepiej deszczówką lub odstaną woda.

Rośliny zimozielone podlewamy długo - także późną jesienią, zimą, jeśli brakuje śniegu i nie ma mrozów oraz wczesną wiosną, jeśli brakuje opadów. W tym okresie rośliny zimozielone narażone są bowiem na suszę fizjologiczną.
Dobrze nawodnione rośliny lepiej przezimują.