Ligustr pospolity jest bardzo popularną rośliną liściastą stosowaną w Polsce do tworzenia żywopłotów.

WYGLĄD

Ligustr jest naturalnie dość gęstym krzewem, pokrywającym się w połowie kwietnia niewielkimi (2-3 cm) jajowatymi jasnozielonym lekko błyszczącymi, eliptycznymi liśćmi.

Nie formowana roślina dorasta do 2,5 – 3,5 metrów wysokości. W szczególnie sprzyjających warunkach roślina możne osiągnąć nawet 5 m wysokości.

Krzew ten obficie kwitnie, tworząc w lipcu zwarte, białe, stożkowate kwiatostany, które mają intensywny słodki zapach. W ciepłe letnie dni aromatem wypełnia on przestrzeń wokół siebie. 

Gdy roślina przestaje kwitnąć, pod koniec lata miejsce kwiatów zastępują granatowe, drobne kuliste owoce.

Owoce te utrzymają się do wiosny, o ile wcześniej nie zostaną zjedzone przez ptaki, które chętnie odwiedzają te krzewy.

STANOWISKO I UPRAWA

Roślina jest na tyle mało wymagająca, że z powodzeniem jest stosowana w zieleni miejskiej, gdzie dobrze radzi sobie bez dodatkowej pomocy, z niedoborami wody i zanieczyszczonym powietrzem miejskim.

Bez wątpienia jest to roślina do zadań specjalnych, gdyż dobrze rośnie zarówno w słońcu, jak i w cieniu, choć trzeba się liczyć z tym, że posadzona w miejscach cienistych będzie mniej obficie kwitła i nie będzie tak gęsta, jak ta posadzona w słońcu. 

Jeśli posadziliśmy roślinę na żywopłot, ale był on przez kilka lat zaniedbywany - przez co stracił ładny i gęsty pokrój - lub jeśli jest prawie przeźroczysty, radzimy go odmłodzić.

Dokonamy tego przez drastyczne cięcie tuż nad najniższym rozgałęzieniem z młodym pędem bocznym.

Przez kolejne dwa-trzy lata podnosimy stopniowo wysokość cięcia do drugiego, trzeciego i czwartego młodego pędu od dołu. (czytaj więcej o odmładzaniu żywopłotów)

ZASTOSOWANIE

Jest to roślina, którą polecamy przede wszystkim jako materiał do tworzenia żywopłotów stanowiących tło dla innych roślin lub wymyślnych rzeźb ogrodowych, znajdujących się w centrum uwagi.

Sadząc żywopłot z ligustru, zapewnimy sobie nie tylko zieloną ścianę, oddzielającą nas od niepożądanego wzroku sąsiadów, ale tworzymy także pachnący kącik.

Ścięte gałązki z gronem granatowo-czarnych owoców wykorzystywane są często w tworzeniu kompozycji kwiatowych, zwłaszcza z chryzantemami, które o tej porze roku są najpiękniejsze.

Jeśli decydujemy się na posadzenie żywopłotu z ligustru pospolitego, powinniśmy zaraz po posadzeniu skrócić wszystkie jego gałązki o połowę, co sprawi, że krzew ładnie się zagęści już u samej nasady. (czytaj więcej o sadzeniu żywopłotów)

W literaturze można często spotkać się ze stwierdzeniem, że zimą żywopłoty z ligustru są nieatrakcyjne. Opinia ta dotyczy wszystkich żywopłotów liściastych.

Fakt, że nasz żywopłot staje się na zimę „goły”, ma też swoje pozytywne strony, gdyż dzięki temu w krótkie zimowe dni do naszego ogrodu dotrze więcej słońca.

Zimą nie spędzamy tak dużo czasu w ogrodzie, potrzeba odgradzania się od świata nie jest więc na tyle silna, by brak liścia konieczne stawał się dokuczliwy.

Pamiętajmy, że liściaste żywopłoty są wpisane w naszą tradycję, bo przecież nikt nie pamięta z ogródka babci rzędu żywotników czy jałowców.

Roślina łatwo się przyjmuje i nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Kupowana w pojemniku może być sadzona w okresie, gdy gleba nie jest zamarznięta (praktycznie więc od marca do listopada).

Jeśli jednak chcemy oszczędzić sobie regularnego podlewania (tak ważnego dla nowo posadzonych roślin), wybierzmy okres wczesnowiosenny lub (jeszcze lepiej) jesienny, gdy w glebie jest najwięcej wilgoci a parowanie nie jest tak intensywne.

Terminy sadzenia (kiedy sadzić najlepiej):
od marca do kwietnia lub od sierpnia do listopada
  • 1

    Sprawdź stanowisko

    • 1

      Sprawdź, czy gleba jest

      • żyzna, uboga lub przeciętna gleba ogrodowa,
      • umiarkowanie wilgotna lub sucha,
      • obojętna lub lekko kwaśna.
    • 2
      Upewnij się, czy stanowisko jest
      słoneczne, półcień lub cień.
  • 2

    Przygotowanie stanowiska

    • 1

      Odchwaść glebę


      Pozbywamy się dokładnie chwastów, by nie konkurowały z nowo posadzoną rośliną o wodę, światło i składniki pokarmowe. Stosując dodatkowo na rabacie agrowłókninę lub ściółkowanie, ograniczamy znacznie konieczność pielenia chwastów w przyszłości.

      W obrębie stanowiska usuwamy chwasty ręcznie lub chemicznie za pomocą herbicydu.
      Ważne: stosując herbicyd, należy przeczytać informacje dotyczące okresu karencji, by nie zaszkodzić nowej roślinie.

    • 2

      Wykop dołek

      o średnicy 30 cm oraz o głębokości 40 cm

      Dołek musi być na tyle duży, by swobodnie wsadzić tam roślinę i obsypać bryłę korzeniową dookoła ziemią.
      Wygodniej będzie użyć szpadla niż zwykłej łopaty.

    • 3

      Wzrusz glebę na dnie i ścianach dołka

      o wysokości 5~10 cm

      Czynność ułatwi roślinie wrośnięcie korzeniami w glebę, głębiej się też zakorzeni.

      Najprościej będzie mocnymi prostopadłymi pchnięciami naciąć ziemię szpadlem na głębokość połowy długości szpadla.
      Można użyć też wideł, pazurek lub grabi.

  • 3

    Przygotowanie rośliny

    • 1

      Namocz bryłę korzeniową

      na 10~20 min

      Trzymaj całą doniczkę w wiadrze z wodą tak długo, aż bryła korzeniowa dobrze nasiąknie.

    • 2

      Natnij bryłę korzeniową


      Jeśli po wyjęciu rośliny z pojemnika okaże się, że korzenie są mocno zbite i pozwijane, należy naciąć w kilku miejscach bryłę korzeniową sekatorem lub ostrym nożem. Zabieg ten rozluźni korzenie i pozwoli łatwiej przyjąć się roślinie.

    • 3

      Skróć pędy o 1/3


      Cięcie pędów ładnie zagęszcza koronę.

    • 4

      Usuń suche liście oraz uszkodzone pędy


      Zabieg ten ma na celu uzyskanie ładniejszego wyglądu rośliny oraz pozbycie się potencjalnych ognisk chorobotwórczych.

  • 4

    Sadzenie rośliny

    • 1

      Umieść bryłę korzeniową w dołku

      Świeża Ziemia o objętości 15 litrów

      Na dno dołka wysypujemy pierwszą warstwę świeżej ziemi, następnie wkładamy bryłę korzeniową do dołka.

      Niezwykle istotna jest głębokość umiejscowienia bryły w dołku: by nie posadzić rośliny ani zbyt głęboko, ani zbyt płytko. Szyjka korzeniowa - fragment rośliny między korzeniami a pniem - powinna znajdować się na poziomie ziemi.
      W przypadku rośliny z pojemnika, sadzimy ją więc na tej samej głębokości, na jakiej rosła w pojemniku (ewentualnie 3-5cm niżej powierzchni gruntu).

      Zadanie to ułatwi położenie patyka po brzegach dołka, który będzie wyznaczał odpowiednią głębokość umiejscowienia bryły korzeniowej.

    • 2

      Zasyp dołek ziemią


      Pierwszą warstwę ziemi wysypaliśmy już na dno dołka. Teraz dosypujemy ją do połowy jego wysokości. Nowe korzenie będą rosły w dół i to im chcemy zapewnić odżywcze podłoże. Resztę dołka - oszczędzając przy okazji - można wypełnić zwykłą ziemią wykopaną z ogrodu.

      Ugniatamy (lekko przydeptujemy) i w razie potrzeby uzupełniamy ziemią.

      Dobrze jest uformować wokół rośliny zagłębienie, szeroką nieckę, która będzie zatrzymywać wodę i ułatwi jej spływanie do korzeni.

    • 3

      Uformuj misę z ziemi wokół dołka


      By podczas podlewania ziemia docierała do korzeni, a nie uciekała bokami, dobrze jest na brzegach zasypanego już dołka uformować misę z ziemi, która będzie zatrzymywała wodę w obrębie bryły korzeniowej.

    • 4

      Podlej obficie


      Roślinę należy obficie podlać (zwłaszcza jeśli sadzisz w środku sezonu!). Po podlaniu ziemia może jeszcze osiąść, odsłaniając korzenie, uzupełnij wtedy braki ziemią.
      Pamiętaj o podlewaniu w pierwszych latach uprawy (pierwsze 2 lata). Obowiązuje zasada: lepiej podlać raz a dobrze niż często a oszczędnie.
      Częste a słabe podlewanie powoduje, że rośliny płycej się korzenią, ponieważ znajdują wilgoć w wyższych partiach podłoża.
      Natomiast rośliny podlewane rzadko, lecz obficie - przeciwnie: głębiej się korzenią.
      Efekt: w późniejszych latach roślin nie trzeba podlewać poza okresami suszy a i w jej trakcie dłużej wytrzymują bez wody.

    • 5

      Usyp warstwę ściółki

      Kora o wysokości 5 cm lub
      Żwir o wysokości 3 cm

      Ściółka ogranicza wzrost chwastów i zapobiega utracie wilgoci z podłoża.