Łubin to łatwa w uprawie, niewymagająca bylina, która dobrze urośnie na przeciętnej czy nawet słabszej glebie. Na rynku dostępnych jest wiele odmian o różnym zabarwieniu kwiatów, a nawet dwukolorowych.
Wygląd
Łubin ogrodowy to wysoka - w trakcie kwitnienia 120cm - bylina, która wytwarza sztywne, niepokładające się łodygi. Łodygi te silnie się rozgałęziają, a każda z nich od czerwca do lipca zakończona jest sporym - 50cm, fioletowym kwiatostanem.
Po ścięciu przekwitłych kwiatostanów istnieje spora szansa na powtórzenie kwitnienia jesienią.
Łodygi wyrastają z rozety charakterystycznych, pierzastych liści.
Stanowisko i uprawa
Łubin jest rośliną, która nie wymaga zbyt wiele naszej uwagi praktycznie już od sadzenia.
Bylina dobrze rośnie na przeciętnych i słabszych glebach, choć najpiękniejsze okazy wyhodujemy na tych żyznych i próchniczych. Byliny lubią żyzne gleby, dlatego ziemię pod ich uprawę warto wymieszać z kompostem.
Roślina preferuje lekko wilgotne, lekko kwaśne lub obojętne gleby i słoneczne stanowiska. W cieniu słabiej kwitną oraz odznaczają się zbyt wybujałym wzrostem i nieatrakcyjnym wyglądem.
Po kwitnieniu - na końcu sierpnia, usuwamy całą łodygę kwiatostanową. Zabieg ten zapewni powtórne kwitnienie jesienią.
Po zżółknięciu liści, na przełomie października i listopada ścinamy roślinę nisko nad ziemią. Roślina szybko się wyradza i zwykle zanika po 4 - 6 latach.
Większość odmian dobrze zimuje w gruncie, a wszystkie łatwo się rozmnaża za pomocą wysiewu nasion lub wiosennego podziału.
Zastosowanie
Łubin niewątpliwie powinien znaleźć się w ogrodzie wiejskim lub angielskim romantycznym.
Rabatę z wysokim łubinem skomponujemy łącząc go z równie atrakcyjną ostróżką ogrodową, rudbekią błyskotliwą lub owłosioną 'Tod Gold' oraz nasturcjami, aksamitkami wzniesionymi 'Albatros' i nawłocią karłową 'Laurin'.
Nieco dostojniejszą rabatę stworzymy sadząc łubin z romantyczna różą w odmianie 'Bonica', płożącym się po ziemi powojnikiem 'Arabella' oraz przywrotnikiem ostroklapowym.
Anna Noszka
