Tworząca sporą kępę bylina słonecznych miejsc.
Wygląd
Bylina tworzy spore, zwarte kępy, łykowato wygiętych łodyg zakończonych koszyczkami kwiatowymi. Kwiaty mają ciemnoróżową barwę i pojawiają się od maja do końca sierpnia, a po ścięciu powtórnie zakwita późnym latem.
Łukowate łodygi pokryte są niebieskozielonymi lancetowatymi liśćmi, leżącymi po dwa, naprzeciw siebie. Liście stanowiącymi ładne tło dla niższych roślin.
Stanowisko i uprawa
Roślina preferuje silnie nasłonecznione stanowiska, na przepuszczalnych, przeciętnych glebach. Doskonale czuje się wśród nagrzewających się za dnia skał (lub betonowych ścieżek), które wieczorem oddają swoje ciepło.
Bylina jest tolerancyjna względem pH podłoża i choć lubi wapno, to urośnie na glebach od obojętnych po zasadowe.
Nie lubi skrajności i nie przetrwa za zimnych ciężkich glebach gliniastych oraz jałowych, suchych piaskach. Jest odporna na długotrwałą suszę, choć lubi stanowiska umiarkowanie wilgotne - nie za mokre, bo wtedy choruje.
Dobrze zimuje na zachód od Wisły.Zastosowanie
Roślina dobrze wygląda w swoim własnym towarzystwie posadzona w większej grupie. Z jej udziałem możemy z powodzeniem tworzyć rabaty o rustykalnym wyglądzie łącząc ją z bardziej wymagającymi roślinami takimi jak róże, piwonie i floksy wiechowate i ostróżki ogrodowe.
Jeśli pragniemy stworzyć mało wymagająca rabatę połączmy ostrogowca z lebiotką, kocimiętką Fassena, szałwią omszoną 'Ostfriesland' oraz perowskią łobodolistną czy wydmuchrzycą piaskową.