Cyprysiki nutkajskie to najbardziej wytrzymałe spośród cyprysików rośliny, które dobrze zimują na terenie całego kraju i wykazują znaczną odporność na zanieczyszczone miejskie powietrze. Dzięki tym cechom mogą być swobodnie stosowane we wszystkich polskich ogrodach przydomowych.
Wygląd
'Aureovariegata' to roślina o szeroko stożkowatym pokroju, charakteryzująca się znaczną intensywnością wzrostu - przeciętne tempo rocznego przyrostu to ok. 20cm, w wyniku czego 10-letnie egzemplarze osiągają 2m wysokości z docelowych 5m.
Iglak za młodu posiada dość luźny, lecz gęsty pokrój, który z czasem staje się bardziej zwarty i zarysowany w przysadzisty stożek. Dorosła roślina zawdzięcza swój pokrój płaskim, rosnącym ukośnie do góry pędom wyraźnie przewieszającym się na końcach, nadając mu lekko płaczącą formę.
Łuski pokrywające pędy występują w dwóch kolorach: pod postacią zielonych i żółtych cętek. Duża ilość żółtych plam sprawia, że roślina z daleka tworzy atrakcyjny melanż, który utrzymuje przez cały rok.
Stanowisko i uprawa
Roślina ma szeroki zakres tolerancji względem żyzności, wilgotności, a nawet pH podłoża, choć zaznaczyć należy, że najlepiej udaje się na żyznych, przepuszczalnych, próchniczych glebach o stale wilgotnym podłożu.
Iglaki możemy sadzić zarówno na stanowiskach w pełnym słońcu jak i w pół cieniu, pamiętając by w zależności od operacji słonecznej, dostosować ilość dostarczanej roślinie wody (słońce – wilgotne, półcień – umiarkowanie wilgotne podłoże).
Cyprysiki nutkajskie wykazują odporność na zanieczyszczone miejskie powietrze i wysokie temperatury, choć wolą stanowiska z wilgocią w powietrzu, dlatego dobrze reagują na regularne zraszanie (rankiem lub wieczorem, by nie poparzyć rośliny).
Roślina jest mrozoodporna na terenie całego kraju, za wyjątkiem Podhala i Suwalszczyzny.
Zastosowanie
Wykorzystując takie rośliny jak 'Aureovariegata', należy uważać, by nie wprowadzić nadmiernego chaosu na rabacie.
Stosując pstrokate rośliny, należy dobrać im odpowiednie stonowane towarzystwo. I tak roślina może być posadzona w asyście ciemnozielonej mahoni ('Apollo'), która rośnie na stanowiskach słonecznych, intensywnie kwitnącej na biało tawuły van Houtte'a, czy stonowanego berberysa Thunberga 'Kobold'.
Jeśli lubimy połączenie roślin iglastych i bylin, udanym zestawieniem okaże się połączenie 'Aureovariegaty' z wilczomlecz pstrym i liliowcem ogrodowym - w słonecznym miejscu lub w półcieniu z czosnkiem niedźwiedzim lub funkią np. 'Siebolda'. Rośliny te przez większość czasu ozdobne są dzięki swoim dużym liściom, a kwiaty stanowią jedynie sezonowy akcent, który pojawiający się w różnych okresach nie będzie kolidował z żywą barwą cyprysika.
Cętkowanie rośliny jednak w niczym nie przeszkadza, gdy stosujemy roślinę jako okaz soliterowy lub w grupie w szpalerze.
Anna Noszka
