Sosna limba Pinus cembra

Sosna limba to duże i długowieczne drzewo iglaste dorastające do 20m wysokości. Rośnie jednak rośnie wolno, gdyż po 10 latach osiąga ok. 1-1,5m wysokości.

Iglak początkowo posiada regularny, stożkowaty pokrój, z wiekiem jednak zaokrągla się i przyjmuje kopulasty czy nawet jajowaty pokrój.

Limba długo (ok. 10 -15lat) zasłania pień od samej nasady za pomocą gęsto ułożonych, rozrośniętych, kierowanych łukowato ku górze konarom. Konary te porastają średniej długości (6-8cm) sztywne, kłujące igły w srebrnozielonym odcieniu. Igły zebrane są po pięć w pęczku (sosna pięcioigielna).

Drzewo posiada dobrze rozbudowany system korzeniowy, dzięki czemu pomimo sporych rozmiarów, nie jest przewracane przez silne wiatry.

Roślina jest wybitnie światłożądna, lubi stanowiska w pełnym słońcu, ale o dużej wilgotności powietrza. Oznacza to, że najlepiej czuje się w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie woda swobodnie paruje.

Dobrze znosi zanieczyszczone miejskie powietrze. Przed posadzeniem jej w ogrodzie należy rozważnie wybrać dla niej miejsca, gdyż nie toleruje przesadzania.

Jest tolerancyjna co do podłoża, rośne na glebach o odczynie od zasadowego po kwaśne, lecz najlepiej czuje się na lekko kwaśnej, wilgotnej, przepuszczalnej i żyznej, świeżej glebie.

Jest całkowicie mrozoodporna (także na zimowe wahania temperatur) i odporna na choroby sosen pięcioigielnych, czyli rdzę wejmutkowo-porzeczkową i takie szkodniki jak mszyce.

Roślina ze względu na swoją miłość do słońca i zwarty pokrój doskonale prezentuje się jako soliter, gdzie równomiernie nasłoneczniona nie będzie gubiła dolnych gałęzi.

Jeśli chcemy stworzyć kompozycję z jej udziałem, obsadźmy ją płożącymi jałowcami (łuskowatym ‘Holger’ czy rozesłanym ‘Bonin Isles’), irgami (np. poziomą czy wczesną) i kwitnącymi wrzosami i wrzoścami.