Świerk biały Sander's Blue Picea glauca Sander's Blue

Karłowa odmiana świerka białego o intensywnym stalowosrebrnym wybarwieniu igieł ułożonych promieniście na krótkich, lecz licznych pędach, które rosną ukośnie do góry.

Cechą charakterystyczną tej grupy roślin są miękkie – w tym przypadku srebrne – igły, przypominające liście wrzosu (dlatego często spotykamy się ze stwierdzeniem, że jakiś świerk biały posiada wrzosowate liście).

Roślina posiada zwarty i bardzo gęsty stożkowaty pokrój, w którym gdzieniegdzie można zauważyć zielone plamy (nie zawsze zjawisko ma miejsce!) – to pojedyncze gałęzie nie wybarwiają się na srebrno. Nie jest to jednak oznaka choroby czy niedoboru składników mineralnych, a naturalna cecha odmiany.

Iglak charakteryzuje się powolnym wzrostem i w wieku 10 lat osiąga 70cm wysokości z docelowych 150cm.

Świerki białe lubią stanowiska w pełnym słońcu, lecz tolerują niewielkie, parogodzinne zacienienie. Mogą więc rosnąć w lekkim półcieniu.

Podobnie jak świerki kłujące, tak i świerki białe nie są wybredne w stosunku do gleby, choć najpiękniej i najzdrowiej rosną na żyznych, wilgotnych glebach.

Młode rośliny z nierozwiniętym jeszcze systemem korzeniowym wymagają podlewania i stanowiska od umiarkowanie wilgotnego po wilgotne. Starsze drzewa posiadają silnie rozwinięty i głęboki system korzeniowy, dlatego dobrze radzą sobie na suchszych i mniej żyznych glebach.

Świerk biały najlepiej udaje się przy wilgotnym powietrzu i regularnym podlewaniu, wtedy jest rzadziej atakowany przez szkodniki.

Roślina dobrze znosi cięcie i formowanie oraz jest w pełni mrozoodporna.

Iglak w miejscach nieosłoniętych w bezśnieżne i mroźne zimy może być wysuszany przez wiatr, czego efektem jest wiosenne gubienie igieł. Aby tego uniknąć, zimą, gdy nie ma śniegu i świeci słońce, osłaniajmy rośliny zwłaszcza od strony południowej (lub wybierajmy dla nich stanowiska osłonięte).

Świerki białe jak większość roślin zimozielonych jest narażona na zjawisko suszy fizjologicznej, dlatego pamiętajmy o podlewaniu ich zimą i na przedwiośniu.

Małe rozmiary i ciekawy, naturalnie stożkowaty pokrój sprawiają, że roślina ma szerokie zastosowanie. Używać możemy jej od rabat mieszanych, wrzosowisk, kompozycji w skrzyniach balkonowych po skalniaki, alpinaria, ogrody formalne czy te w japońskim lub nowoczesnym stylu.

Z udziałem rośliny możemy stworzyć niewielką wiosenną rabatę gdzie prócz 'Sander's Blue' będą rosły tulipany, czosnek złocisty, azalie japońskie (np. 'Geisha Orange' czy 'Melina') i pięknie kwitnącą na szkarłatno jabłoń 'Royal Beauty' posiadająca atrakcyjny płaczący pokrój.