Cyprysik groszkowy Plumosa Aurea Compacta Chamaecyparis pisifera Plumosa Aurea Compacta

'Plumosa Aurea Compacta' to zwarty o wolnym tempie wzrostu, szeroko stożkowy cyprysik, który wytwarza miękkie, pierzaste młode przyrosty o atrakcyjnej żółtej barwie.

Jest to mniejsza wersja popularnej 'Plumosa Aurea'. W sprzyjających warunkach potrafi dorastać do 3m wysokości i 2m szerokości. Rośnie wolno - ok. 10cm na rok, dlatego swoje maksymalne wymiary roślina osiąga nie szybciej niż po upływie 30lat! 10-letnie egzemplarze mają ok. 1m wysokości.

Roślina wytwarza masywny, przysadzisty stożek. Pędy rosną ukośnie do góry, jeden obok drugiego - licznie i gęsto, skrzętnie ukrywając wnętrze rośliny. Starsze części rośliny pokryte są nie igiełkami, a łuskami o mniej intensywnym wybarwieniu, które jesienią lekko brązowieją.

Jesienią i zimą można zauważyć, że łuski wewnątrz rośliny mają tendencje do brązowienia i zasychania, nie jest to jednak zwiastun choroby, a naturalne zjawisko. Wiosną w ich miejsce pojawiają się bowiem świeże przyrosty.

Cyprysik groszkowy to światłolubny gatunek, dobrze czujący się przy pełnym, silnym nasłonecznieniu, dotyczy to zwłaszcza odmian o żółtym wybarwieniu jak 'Plumosa Aurea Compacta'.

Jak wszystkie cyprysiki, tak i ten upodobał sobie osłonięte od wiatru wilgotne stanowiska. Doskonale będzie czuł się w okolicy zbiornika wodnego. Gdy nie możemy posadzić rośliny nad wodą, zraszanie staje się ważnym elementem jej pielęgnacji uprawy, gdyż roślina źle reaguje na upały i wysokie temperatury.

Cyprysik wybitnie nie lubi przesuszania, co jest szczególnie ważne w czasie bezśnieżnej zimy, kiedy może grozić mu susza fizjologiczna.

Atutem rośliny jest niewątpliwie duża mrozoodporność oraz wytrzymałość na zanieczyszczone powietrze, dzięki czemu może być stosowana w miejskich ogrodach przydomowych.

Iglak preferuje żyzne, wilgotne gleby, lecz poradzi sobie w przeciętnej (byle nie piaszczystej) ziemi ogrodowej (może wtedy wolniej rosnąć i stać się bardziej podatny na choroby).

Cyprysiki groszkowe lubią gleby kwaśne i lekko kwaśne, źle rosną na zasadowych. Dobrze jest więc zakwasić roślinom dołek w trakcie sadzenia (patrz sadzenie).

Roślina ma podobne zastosowanie jak większość żółtych roślin iglastych, czyli stanowi trwały, kolorowy akcent pośród zielonych roślin lub w uśpionym zimowym ogrodzie.

Iglak dobrze reaguje na cięcie, dlatego można wykorzystywać go do tworzenia ciekawych rzeźb ogrodowych. W roli nieformowanych pojedynczych egzemplarzy również się sprawdzi, ponieważ ma dość gęsty i regularny pokrój, tworzący ładną barwna plamę w ogrodzie.

'Plumosa Aurea Compacta' będzie ładnym akcentem na rabacie z kolorowych krzewów, gdyż żółć jej łusek wyjątkowo ładnie komponuje się zarówno z purpurą berberysów Thunberga ('Bagatelle' i 'Admiration') czy perukowca podolskiego 'Royal Purple', jak i srebrnym odcieniem świerków (kłującym 'Glauca Globosa' czy 'Białobok'). Należy jednak pamiętać, by sadzić go raczej z przodu rabat - są to bowiem wolno rosnące, nie za wysokie rośliny. Na ostatnim planie jako barwne tło można posadzić bursztynową odmianę pęcherznicy 'Diable d'Or' lub derenia białego, np. pstrokatego 'Sibirica Variegata'.

Bardziej nowoczesnym zestawieniem będzie połączenie cyprysika z niską kosodrzewiną oraz ozdobną trawą (miskantem chińskim 'Morning Light' lub rozplenicą japońską 'Herbstzauber') rosnącą w towarzystwie jednorocznej werbeny patagońskiej, która stała się ostatnio bardzo modnym dodatkiem wykorzystywanym we wszelakich ogrodach pokazowych. Całość będzie pięknie kontrastowała z białym żwirem użytym zamiast tradycyjnej kory jako ściółki.

Dla miłośników kwiatów polecić można połączenie iglaka z przyciągającą motyle budleją Dawida, jeżówką purpurową 'Magnus' lub 'Alba', kaliną koralową 'Roseum', fenomenalną hortensją krzewiastą 'Annabelle' czy różową tawułą japońską 'Anthony Waterer'.