Sosna bośniacka to szczególnie cenny gatunek sosny: jak większość sosen ma bardzo małe wymagania glebowe i wilgotnościowe, ale w przeciwieństwie do nich jest zdecydowanie bardziej odporna na zanieczyszczenia atmosferyczne a do tego pochwalić się może jeszcze zwartym pokrojem.
Wygląd
Sosna bośniacka rośnie wolno (ok. 20cm rocznie), jej gałęzie skierowane są nie na boki, a ku górze, nadając jej 'zwarty' wygląd.
Główna masa - średniej długości (6-8cm) - błyszczących, zielonych igieł skupiona jest na końcach pędów, dzięki czemu drzewko jest gęste w tej części, którą widzimy i podziwiamy.
Roślina w naszym klimacie nie przekracza 10m wysokości, ale - aby uzyskać taki wzrost -potrzebuje sporo czasu, gdyż przeciętna wielkość 10-letniego drzewka to ok. 150cm wysokości i szerokości.
Iglak posiada zwartą, regularną koronę o wąskim, stożkowatym pokroju. Dodatkowo wytwarza ozdobne, fioletowo-niebieskie walcowate szyszki, osiągające 8cm długości.
Stanowisko i uprawa
Sosna bośniacka jako gość z Półwyspu Bałkańskiego to roślina 'zahartowana', doskonale radzi sobie z niedoborem wody i jałowym podłożem – najchętniej rośnie na przepuszczalnych glebach piaszczystych i - o dziwo - preferuje podłoża o wyższym, lekko zasadowym pH.
Stanowisko, na którym rośnie powinno być w pełnym słońcu, ewentualnie lekkim (ażurowym) półcieniu.
Jak większość sosen, posiada ona spory system korzeniowy, jednak w tym przypadku dość zwarty, co pozwala na łatwe przesadzanie nawet starszych egzemplarzy.
Roślina jest mrozoodporna na terenie całego kraju, z wyłączeniem Suwalszczyzny i Podhala.
Zastosowanie
By skalniak nabrał koloru, dosadzić możemy poduchowato rozrastającego się janowca sterczącego, tojeść kropkowaną czy drobne zawciągi w odmianie podstawowej lub białe.
Sosna dobrze sprawdzi się na każdej słonecznej rabacie obsadzona kolorowymi drzewami , krzewami i bylinami. Ciekawe zestawienie może stworzyć z perukowcem podolski, berberysami, czosnkami ozdobnymi i ostnicą włosowatą.
Anna Noszka
