Roślina posadzona w odpowiednich warunkach nie jest trudna w uprawie, lecz nie jest to iglak z rodzaju "bezobsługowych". Świerk biały 'Rainbow's End' wymaga podlewania, nawożenia, czasem przycinania, a pozostawiony bez opieki może chorować.
Wygląd
Roślina, która w przeciwieństwie do większości odmian ozdobnych, posiada atrakcyjnie wybarwiony nie pierwszy, a drugi – letni – przyrost młodych igieł. Co jest jej niewątpliwą cechą wyróżniającą, roślin o ozdobnych przyrostach wiosennych jest bowiem cała masa.
Młode, miękkie, ułożone dookoła pędu igły mają kolor zielony, natomiast te pojawiające się latem mają atrakcyjny żółty kolor, zieleniejący do zimy.
Cechą charakterystyczną tej grupy roślin są miękkie – w tym przypadku zielone – igły, przypominające liście wrzosu (dlatego często spotykamy się ze stwierdzeniem, że jakiś świerk biały posiada wrzosowate liście). Liście te są ułożone promieniście dookoła krótkich gęstych pędów.
Iglak posiada naturalnie gęsty i zwarty stożkowaty pokrój. Cechuje się bardzo powolnym wzrostem: po 10 latach osiąga 100cm wysokości i ok. 50cm średnicy. Dorasta do ok. 2–3m wysokości. Odmiana bardzo podobna do 'Conica'.
Stanowisko i uprawa
Świerki białe lubią stanowiska w pełnym słońcu, lecz tolerują niewielkie, parogodzinne zacienienie. Mogą więc rosnąć w lekkim półcieniu.
Podobnie jak świerki kłujące, tak i świerki białe nie są wybredne w stosunku do gleby, choć najpiękniej i najzdrowiej rosną na żyznych, wilgotnych glebach.
Młode rośliny z nierozwiniętym jeszcze systemem korzeniowym wymagają podlewania i stanowiska od umiarkowanie wilgotnego po wilgotne. Starsze drzewa posiadają silnie rozwinięty i głęboki system korzeniowy, dlatego dobrze radzą sobie na suchszych i mniej żyznych glebach.
Świerk biały najlepiej udaje się przy wilgotnym powietrzu i regularnym podlewaniu, wtedy jest rzadziej atakowany przez szkodniki.
Na roślinie mogą pojawiać się wybujałe pędy ("rewersje"), wystające poza ogólny zarys zielonej bryły - należy je usunąć, by nie zagłuszyły odmiany szlachetniej.
Roślina dobrze znosi cięcie i formowanie oraz jest w pełni mrozoodporna.
Iglak w miejscach nieosłoniętych w bezśnieżne i mroźne zimy może być wysuszany przez wiatr, czego efektem jest wiosenne gubienie igieł. Aby tego uniknąć, zimą, gdy nie ma śniegu i świeci słońce, osłaniajmy rośliny zwłaszcza od strony południowej (lub wybierajmy dla nich stanowiska osłonięte).
Świerki białe jak większość roślin zimozielonych jest narażona na zjawisko suszy fizjologicznej, dlatego pamiętajmy o podlewaniu ich zimą i na przedwiośniu.
Zastosowanie
'Rainbow's End' będzie ciekawie zaprezentować się też na żwirowej rabacie, gdzie zielony i żółty kolor igieł ładnie będzie kontrastował z jasnym kamieniem. Inne rośliny, które możemy posadzić z naszym świerkiem to majestatyczne juki karolińskie, pięknie kołyszące się na wietrze piórkówki (czyli rozplenice japońskie np. w odmianie 'Hameln') oraz kwitnące bergenie sercowate i płożące się u stóp i obficie kwitnące wiosną floksy szydlaste, które system nawadniania powinien pomijać, gdyż preferują suchsze stanowiska.
Uwaga!
Największym zagrożeniem dla regularnego pokroju oraz miękkich srebrnych igieł jest psi mocz, od którego w pierwszej kolejności żółkną igły, a po ich opadnięciu pozostają dziury w zwartej bryle srebrnych igieł - największej zalecie roślin.