Świerk Brewera to niewymagająca roślina iglasta, która dobrze radzi sobie w naszych warunkach klimatycznych. Młode egzemplarze wymagają odrobiny uwagi - podlewania i osłaniania w bardzo surowe zimy, starsze natomiast nabierają odporności na suszę i mrozy.
Wygląd
Świerk Brewera to wspaniałe duże drzewo iglaste o bardzo wolnym tempie wzrostu. Iglak przyrasta zaledwie 15cm w ciągu roku, w wyniku czego po 10 latach osiąga do 2m wysokości z docelowych 15m.
Roślina jest ceniona za ładny zwarty, stożkowaty pokrój, który tworzą sztywne gałęzie rosnące w wyraźnych "piętrach".
Igły pokrywające gałęzie są miękkie, ciemnozielone wierzchem, a na spodzie z dwoma - podobnie jak u jodły - białymi paskami.
Jak każdy świerk wytwarza on cylindryczne szyszki z twardą łuską zwisające do dołu, które zaczynają opadać jesienią, a kończą wiosną.
Stanowisko i uprawa
Świerk to gatunek wybitnie światłolubny, dlatego sadzić należy go w miejscach o pełnym nasłonecznieniu. Wtedy roślina nie traci dolnych gałęzi, które zasłaniają pień od samej postawy, utrzymując zwarty i regularny pokrój.
Drzewo może rosnąć na suchszym, jałowym i piaszczystym podłożu, choć najbardziej lubi gleby żyzne, głębokie, bogate w próchnicę (rozłożone substancje organiczne tj. liście, gałęzie czy korzenie) o znacznej wilgotności – zwłaszcza młode rośliny. Gdy roślina po 2-3 latach wytworzy solidny system korzeniowy, sięgający głębszych warstw, jej podlewanie nie jest już tak istotne.
Świerk najchętniej rośnie na glebie lekko kwaśnej, ale radzi sobie też na zasadowej.
Roślina jest wytrzymała na zanieczyszczone miejskie powietrze, nadaje się więc do zieleni miejskiej. Jest całkowicie mrozoodporna.
Zastosowanie
Roślina ze względu na swoje duże rozmiary i ładny, regularny pokrój polecane jest do sadzenia jako okaz soliterowy, gdzie będzie dobrze widoczne i uwydatni swoje piękno.
W parkach i ogrodach krajobrazowych roślinę można sadzić w luźnych kompozycja z innymi drzewami takimi jak buki pospolite w podstawowej formie lub odmianie 'Pendula', kaliną angielską, leszczyną pospolitą 'Aurea', cisem pośrednim 'Hicksii' lub sosnami: limbą oraz czarną 'Green Rocket'.
Ze względu na bardzo powolny wzrost można pokusić się o posadzenie tej rośliny w większym ogrodzie przydomowym, gdzie przez 20 lat, nie sprawi większych problemów ze swoimi rozmiarami. Roślina nadaje się za równo do sadzenia w kompozycjach z kolorowymi krzewami - berberysem Thunberga 'Kelleriis', dereniem biały 'Aurea', leszczyną pospolitą 'Red Majestic' czy świerk kłujacy 'Glauca Globosa' lub jałowcem sabińskim 'Variegata'.
Ukwieconą kompozycję stworzymy łącząc iglaka z hortensjami bukietowymi, liatrą kłosową 'Floristan violet' i anafalisem perłowym. By rabata nabrała bardziej rustykalnego charakteru dodać można do niej rudbekie błyskotliwą, jeśli wolimy natomiast styl nowoczesny pokuśmy się o ozdobne trawy - np. miskanta chińskiego 'Gracillimus'.