Jałowce sabińskie to odporne rośliny posiadające duże zdolności adaptacji do środowiska. Odmiana 'Tamariscifolia' to karłowy płożący się krzew doskonały na skarpy i skalniaki.
Krzew ten to cenna roślina okrywowa i dobry element zestawień pokrojowych - z uwagi na ciekawe dachówkowate ułożenie pędów.
Wygląd
Odmiana ta należy do niższych, karłowych form tego gatunku. Charakteryzuje się dość powolnym wzrostem (jak na jałowce sabińskie), po 10 latach osiąga 30cm wysokości i 1,5m szerokości - co jednak jest dość szybkim tempem, jak na rośliną okrywową czy w porównaniu z innymi płożącymi jałowcami. Starsze rośliny wypiętrzają się i mogą uzyskać wysokość nawet 1m(!), przybierając pokrój półkulisty.
Cechą charakterystyczną odmiany jest to, że gałązki gęsto ułożone dachówkowato jedna na drugiej. Młode rośliny posiadają nieco odstające igły, w miarę wzrostu pojawiają się również gałązki z łuskowatymi liśćmi.
Igły są mocne, gęste w szarozielonej barwie. Odmiana nie zawiązuje szyszkojagód.
Stanowisko i uprawa
Jałowce sabińskie to bardzo tolerancyjne rośliny, nie są wybredne co do stanowiska, dobrze adaptują się do prawie każdych warunków. Nie lubią jedynie ciężkich, zalewanych i mokrych podłoży i źle wyglądają posadzone w cieniu. Nie podlewajmy ich nadmiernie i nie przesadzajmy z nawożeniem, gdyż możemy uzyskać efekt odwrotny od zamierzonego.
Rośliny preferują gleby przepuszczalne, piaszczyste oraz wapienne na stanowiskach w pełnym słońcu. W lekkim półcieniu też sobie poradzą.
Są to krzewy wytrzymałe na suszę i upały, dobrze radzą sobie w bardzo suchym klimacie. Są w pełni odporne na niskie temperatury.
Jałowce sabińskie nie są wymagające, bez problemu rosną nawet na kamienistych podłożach. Należy jednak pamiętać, że są to rośliny dość ekspansywne i potrzebują dużo miejsca do wzrostu.
Ponieważ jałowce są głównym żywicielem rdzy jałowcowo-gruszowej, z tego powodu nie powinno się ich sadzić w pobliżu sadów.
Zastosowanie
'Tamariscifolia' to cenna odmiana jałowca sabińskiego, stosowana w małych ogrodach, na skarpach i w skalnych założeniach. Pięknie wygląda sadzona w grupach, przy murkach i kamienistych nachyleniach terenu.
Jałowiec ten jest doskonałą rośliną okrywową. Interesująco prezentuje się na luźnych mieszanych rabatach, posadzić go możemy obok berberysa 'Atropurpurea Nana' lub odmiany 'Red Carpet'. Dobrze wygląda wśród tawuł japońskich, na przykład odmiany o dwukolorowych kwiatach 'Genpei', czerwono kwitnącej 'Dart's Red' lub różowoliliowej 'Crispa'.
Na skarpach proponujemy zastosować tę odmianę z irgą wczesną 'Boer', idealna będzie także irga szwedzka 'Skogholm'. W ogrodach skalnych możemy posadzić jałowca wśród lawendy 'Hidcote' lub perowski 'Blue Spire' oraz kosodrzewin.
uwaga na
Jałowiec sabiński wydziela bardzo charakterystyczny, nieprzyjemny duszący zapach (podobny do woni kociego moczu), który jest szczególnie silnie odczuwany przy cięciu lub po roztarciu gałązek. Powoduje go zawarty w roślinie sabinol - silnie trująca substancja.