Jodła szlachetna Glauca Abies procera Glauca

Iglak o srebrzystoniebieskich miękkich igłach, dorastających do 3,5cm długości. Barwne igły rosną w taki sposób, jakby były „nastroszone”, nadając lekki, wręcz puchaty wygląd roślinie.

Pędy, które porastają igły, są masywne i sztywne, tworzą wyraźne piętra.

Drzewo wytwarza stożkowaty, choć nieregularny pokrój, w wyniku czego, niektóre partie rośliny wyglądaj, jakby były przesunięte – co jednak nie odejmuje jej uroku.

Jodła szlachetna 'Glauca' charakteryzuje się umiarkowanym wzrostem, 10-letnie rośliny nie przekraczają 2,5m wysokości, 30-letnie uzyskują około 8m.

Iglak wytwarza bardzo duże, grube walcowate szyszki, osiągające 25cm długości. Niedojrzałe posiadają zieloną barwę - pojawiają się już na młodych egzemplarzach, z czasem wybarwiają się na atrakcyjny purpurowy kolor, ładnie kontrastując na tle jasnych igieł.

'Glauca' lubi pełne nasłonecznienie, na wilgotnych i kwaśnych glebach, najlepiej z niewielką domieszką iłu (gliny lekkie). Roślina nie toleruje zasolenia (np. w okolicach chodników zimą posypywanych solą drogową) i wapna w podłożu.

Stanowisko powinno być osłonięte od silnych wiatrów i przeciągów, o wysokiej wilgotności powietrza – najlepiej w okolicach wody (oczka wodnego, kaskady czy stawu).

Młode rośliny są wrażliwe na wiosenne przymrozki i nie są w pełni mrozoodporne na terenie całego kraju, dlatego lepiej sadzić je na zachód od Wisły (strefa 6B). Odporność rośliny na mróz na szczęście rośnie wraz z wiekiem.

Ze względu na dekoracyjny charakter roślin warto sadzić ją pojedynczo lub w wyeksponowanym miejscu w okolicy oczek wodnych.

Na rabatach sadźmy u jej stóp kwasolubne krzewy takie jak hortensje ogrodowe ('Bodensee' czy 'Sybilla') na osłoniętych stanowiskach lub bukietowe, berberysy Thunberga ('Bagatelle' czy 'Atropurpurea Nana') czy derenie.